Terwijl de arbeidsmarkt in rap tempo flexibiliseert, blijft de overheid hameren op een vast contract. Het vaste contract is een beetje de stoomtrein van de overheid. Stoomtreinen gebruiken een technologie die allang is ingehaald door elektrische treinen. Maar als het aan de overheid ligt, moet iedereen zoveel mogelijk blijven rijden in die oerdegelijke stoomtrein.
Al decennia ziet de overheid de flexibilisering met lede ogen aan. Elke maatregel is gericht om deze tegen te gaan en anders om de werkende burger zodanig te sturen dat iedereen uiteindelijk weer uitkomt op een vast contract. De Wet Arbeidsmarkt in Balans die op 1 januari 2020 ingaat, is daarop geen uitzondering. Flex wordt lastiger en duurder, vast wordt soepeler en goedkoper. Stoomtreinen worden goedkoper en elektrische treinen worden duurder. Maar zo werkt het natuurlijk niet.
Zoals vaak met overheidsmaatregelen, zijn de bedoelingen vaak goed maar de uitwerkingen tegengesteld. De WAB geeft flexwerkers en payrollers meer rechten zoals een cao-loon en een transitievergoeding. Er zullen werkgevers zijn die dat vervolgens betalen. Maar er zullen minstens zoveel werkgevers zijn die hierdoor stoppen met flexwerkers en payrolling. Daar heeft de overheid ogenschijnlijk niet voldoende over nagedacht.
Er is naast de stoomtrein en de elektrische trein ook zoiets als een ‘auto’: de zzp'er. Zzp’ers zijn snel, wendbaar, zelfsturend. Met een zzp'er heb je geen gedoe met arbeidscontracten, cao-lonen en transitievergoedingen. Het is derhalve aannemelijk dat de WAB veel flexwerkers werkloos maakt en juist meer zzp'ers zal opleveren. Dat betekent dat de overheid vervolgens de ‘auto’ duurder moet gaan maken. Of het liefst helemaal verbieden. Want het uiteindelijke doel blijft de stoomtrein.
Deel op Facebook Deel op Twitter Deel op LinkedIn